Eugeniusz Bogucki
(13.12-1928 – 21.06.2021)

Urodzony w podkarpackich Niepołomicach, gdzie ukończył Liceum Ogólnokształcące. Zakopiańczykiem stał się z wyboru. W 1952 roku został przewodnikiem tatrzańskim. Zauroczenie pięknem Tatr jak również kulturą i zwyczajami tego regionu, obudziło w nim młodzieńcze zainteresowanie plastyką, w szczególności rzeźbiarstwem w drewnie. Będąc już na emeryturze odżyła w nim pasja rzeźbienia.

“Jesteśmy oczarowani inwencją twórczą, ogromnym bogactwem wartości artystycznych. Każda z rzeźbionych postaci posiada odrębną charakterystykę kompozycyjną, co w wyniku daje mądrą psychologiczną prawdę życiową. Wielką rozkoszą jest kontakt bezpośredni z pracami, wówczas nasze oczy nie mogą się nasycić różnorodnością piękna, wielkiej pracy włożonej w każdy szczegół. Sztuka Eugeniusza jest zdrowa i szlachetna, wnosi cudowną atmosferę. W sumie jest to sztuka przez duże “S”, nie ustępująca wielkim artystom.” – art. Rzeźbiarz H. Burzec.

Eugeniusz Bogucki systematycznie brał udział w przeglądach twórczości ludowej i nieprofesjonalnej. Poprzez osobisty udział pragnie wnieść twórczy wkład do skarbnicy kultury ludowej.

Wspólnie z żoną Anną prowadził galerię autorską, która w 2004 roku zajęła I miejsce w Plebiscycie “Wielkie Odkrywanie Małopolski” w kategorii: atrakcja turystyczna.

W roku 2004 otrzymał stypendium twórcze Ministra Kultury.

W tym samym roku został wyróżniony honorową odznaką: “Zasłużony dla Miasta i Gminy Niepołomice”, nadana przez Radę Miejską Niepołomic dla Anny i Eugeniusza Boguckich.